Opnieuw beginnen of doorgaan?
Voor een videoboodschap van de pastoor over ‘Opnieuw beginnen of doorgaan?’ klikt u op de afbeelding.
of lees hierna de tekst.
Een cartoon trok onlangs mijn aandacht. Het toonde een jongetje die aan het bidden was: “Lieve God, kunt U a.u.b. 2020 verwijderen en opnieuw installeren? Het heeft een virus.” Twee dagen later ontmoet ik iemand op straat. Al meerdere jaren heeft hij een eigen zaak. Nu bekend geworden is dat hij nog niet aan de slag mag, voelt hij de bedreiging van donkere wolken. Zwaar weer op komst. Faillissement? “Ik wou dat we 2020 opnieuw konden beginnen”, hoor ik hem verzuchten.
“Could we start again?” Kunnen we opnieuw beginnen? Het is een zin uit de opera van Jesus Christ Superstar. Wanneer donkere wolken zich rond Jezus concentreren en zijn faillissement onafwendbaar lijkt, klinkt dat prachtige lied van Maria van Magdala. “Could we start again?” Ik leefde en stierf om jou te ontmoeten, vervolgt Maria Magdalena, maar zoals het nu loopt, nee, dat was niet de bedoeling. “Could we start again, please?”
Kunnen we 2020 opnieuw beginnen? In de vraag zit het antwoord verscholen. Onze wereld ziet er in een tijdspanne van enkele weken en maanden heel anders uit. Tijd van isolement en afstand want elke wereldburger is gelijk voor de besmettingswet. Tijd van dood voor velen helaas. Tijd van herstel voor mensen die besmet zijn. Geen evenementen deze zomer. De economie in quarantaine. Koning Voetbal is van zijn troon gestoten, de Spelen naar hun Olympusberg verbannen. Onze kerken zijn leeg. Geen publieke vieringen. Immers, zoals onze bisschop het voorhoudt: het huis van God mag geen bron van besmetting worden.
Nee, we kunnen helaas 2020 niet verwijderen en opnieuw installeren. “No, we could not start again”. Wat dan? Verder gaan. Doorgaan. Of om een ander lied aan te halen, deze keer van Ramses Shaffy: “We zullen doorgaan”. Met open ogen voor de uitdagingen die ons wachten.
Dat het zwaarder gaat wegen, dat de inperking van onze vrijheid hier en daar scheurtjes vertoont, merken we allemaal. Een groeiend verlangen naar ontmoeting, beweging, economische herleving laat zich ook goed verstaan. Eén en ander vraagt van onze politici het uitstippelen van een goede balans tussen een houdbare gezondheidszorg en een zo beperkt mogelijke economische schade. Dit vereist van onze leiders grote stuurmanskunst. Dat een liberale premier de keuze moet maken dat juffen en meesters aan het werk gaan terwijl ondernemers op de handen moeten zitten, toont dat dit voor hem een worsteling is. Een strijd met “duivelse dilemma’s”, zoals hij zelf verwoordde. Diezelfde premier geeft de tijd die voor ons ligt een naam: het nieuwe normaal. Hoe dat nieuwe normaal eruit zal zien, is ergens nog in nevelen gehuld. Eén ding is zeker: we zullen het samen gestalte moeten geven.
Ondertussen zitten we als kerk volop in de Paastijd. Ook al beleven we dit jaar deze tijd anders, voor christenen begint elk jaar met Pasen een nieuw normaal. Dat nieuwe normaal is gekleurd door de Paasverhalen die we deze dagen beluisteren. Verhalen die getuigen hoe mensen, gebroken door verdriet en teleurstelling weer opstaan, een nieuw normaal vinden en doorgaan; met moed, veerkracht, hoop. Ze gaan door omdat die Man, zo goed als God, verder leeft in hun midden. Hij die dwingelandij te lijf ging, is door God op de derde dag uit de dood geroepen. Om u en mij, om de hele schepping, aangetast door kwaad en dodelijke virussen, te bevrijden, te doordringen van zijn helend doen en laten.
Dit Paasgetuigenis wil een bemoediging zijn voor ons allen. Ook al is het soms moeilijk, ook al blijven mensen noodgedwongen op afstand, Hij is ons altijd nabij. Dat nieuwe normaal mogen we niet vergeten. Blijf het biddend indachtig.
Straks, op 5 mei vieren we onze vrijheid. Ook anders dan vorige jaren. Dat vrijheid nooit absoluut is, maakt de coronacrisis ons duidelijk. Toch weten we ons gezegend. Gezegend met het geloof dat Hij ons draagt, dat Hij ons kent en liefheeft, tot in de dood.
Een geloof dat ons van binnen vrij maakt en ons aanspoort elkaar en Zijn schepping te behoeden. Ja, we zullen doorgaan…
Pastoor David Lebrun